پرسشنامه میزان تمایل به فعالیت بدنی عمومی

انگیزه یک عامل مهم در حمایت از ورزش پایدار است که به نوبه خود با نتایج مهم سلامتی مرتبط است.

فعالیت بدنی و ورزش، زمانی که به طور منظم انجام شود، برای سلامتی و سلامت جسمی و روانی بسیار مفید است. با این حال، گزارش‌ها حاکی از آن ‌است که تنها اقلیتی از بزرگسالان در جوامع مدرن درگیر ورزش بدنی در سطحی هستند که با اکثر دستورالعمل‌های بهداشت عمومی سازگار است. به عنوان مثال، داده‌های سال ۲۰۰۹ نشان می دهد که در یک هفته معمولی، ۶۰ درصد از بزرگسالان در اروپا هیچ ورزش یا فعالیت بدنی نمی‌کنند. در ایالات متحده، کمتر از ۵۰ درصد از بزرگسالان به طور منظم فعالیت بدنی دارند.

در حالی که داده‌های جدید در کانادا نشان می‌دهد که تنها ۱۵ درصد از بزرگسالان توصیه‌های فعالیت بدنی را رعایت می‌کنند. چنین یافته‌هایی نشان می‌دهد که بسیاری از افراد انگیزه کافی را برای انجام ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط یا فعالیت بدنی توصیه شده در هفته ندارند. در واقع، تقریباً ۴۰٪ از اروپایی‌ها با این جمله موافق هستند: “فعال بودن بدنی واقعاً برای من جالب نیست، ترجیح می‌دهم در اوقات فراغت خود کارهای دیگری انجام دهم.”

فقدان انگیزه را می‌توان به طور کلی با دو دسته از عوامل توضیح داد. اول، همانطور که در آمار قبلی مشخص شد، ممکن است افراد به اندازه کافی به ورزش علاقه نداشته باشند، یا به اندازه کافی برای نتایج آن ارزش قائل نباشند که آن را در اولویت زندگی خود قرار دهند. بسیاری از افراد با توجه به تعهدات تحصیلی، شغلی و خانوادگی، موقعیت‌های رقابتی را در زمان خود را تجربه می‌کنند، که احتمالاً به میزان هزینه کردن زمان و منابع برای ورزش منظم تاثیر مستقیم خواهد داشت. ثانیاً، برخی از افراد ممکن است به اندازه کافی در فعالیت‌های بدنی احساس شایستگی نداشته باشند، از نظر جسمی به اندازه کافی آمادگی جسمانی ندارند یا برای ورزش مهارت کافی ندارند یا ممکن است محدودیت‌های سلامتی داشته باشند که مانعی برای فعالیت باشد.

داده‌های مشارکت در فعالیت بدنی چه علاقه کم باشد و چه شایستگی کم، نشان می‌دهد که بسیاری از افراد یا بی انگیزه هستند و قصد ندارند فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند یا در مواجهه با سایر علایق یا خواسته‌های خود انگیزه کافی برای اولویت قرار دادن آن ندارند.