فرسودگی شغلی در منابع انسانی

متخصصان منابع انسانی که اغلب وظیفه رسیدگی به استرس و علل آن در سازمان خود را دارند، می توانند با احساس فرسودگی شغلی دست و پنجه نرم کنند. در طول دهه گذشته، سلامت روان و رفاه کارکنان به اجزای مهمی از مسئولیت‌های متخصصان منابع انسانی تبدیل شده‌اند، اما مطالعات اخیر بحران بهداشت روانی غالب را در میان خود متخصصان منابع انسانی نمایان کرده است.با نرخ بی سابقه و فزاینده فرسودگی شغلی کارکنان و همچنین با در نظر گرفتن نرخ قابل توجه ترک و خروج از حرفه منابع انسانی، بار فرسودگی شغلی به طور نامتناسبی بر کارکنان منابع انسانی در مقایسه با سایر موقعیت های شغلی تأثیرگذار شده است.

بر اساس تحقیقات به عمل آمده ۴۴ درصد از متخصصان منابع انسانی، چالش‌های مربوط به سلامت روان را در محل کار تجربه کرده‌اند، این در حالیست که نتایج نظرسنجی ها نشان داده است که ۸۱ درصد شخصاً با احساس فرسودگی شغلی آشنا می‌شوند.

این روندهای فرسودگی مشخصا به منابع انسانی محدود نمی شود. آنها در حوزه های مختلف حرفه ای طنین انداز می شوند. اما این متخصصان منابع انسانی هستند که اغلب وظیفه رسیدگی به علل فرسودگی شغلی در سازمان خود را برعهده دارند. ناکامی در مقابله با عوامل تضعیف سلامت روان و فرسودگی شغلی می‌تواند منجر به عواقب شدیدی شود که هم رفاه شخصی و هم مسیرهای حرفه‌ای فردی و سازمانی را به خطر‌ اندازد. آیا متخصصان منابع انسانی این توانایی را دارا خواهند بود در حالیکه خود با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند به این موارد رسیدگی کرده در شناسایی و بهبود آنها تاثیر گذار باشند؟

 فرسودگی شغلی در منابع انسانی

فرسودگی شغلی نتیجه استرس مزمن و مدیریت نشده در محل کار است. به طور کلی، کارمندان در اثر کار بیش از حد و عدم حمایت از جانب سرپرستان و مدیران ، یا مواقعی که در موقعیت های پرفشار در محل کار قرار می گیرند، استرس را تجربه خواهند کرد. به ویژه حرفه منابع انسانی با مجموعه ای از چالش ها و خواسته های منحصر به فرد مواجه است که فرسودگی شغلی را تشدید خواهد کرد، این چالش ها عبارتند از:

 خستگی ناشی از ابراز همدردی

هدایت استرس در محل کار و حمایت از همکاران از طریق همدلی و همدردی، متخصصان منابع انسانی را تحت فشار شدید مضاعفی قرار می دهد. افزایش استرس ناشی از کار و تلاش برای مقابله با انگ سلامت روان به این بار طاقت فرسا کمک می کند.

 غفلت از خود

اولویت دادن به نیازهای دیگران اغلب منجر به نادیده گرفتن رفاه و سلامت خود می شود. متخصصان منابع انسانی که از رفع نیازهای همکاران خود حمایت می کنند، ممکن است شناسایی و رفع نیازهای خود را تحت الشعاع قرار دهند.

اولویت قرار دادن مداوم دیگران نسبت به خود در کار می تواند به عدم تعادل یا توازن مناسب بین کار و زندگی منجر شود.

 استرس مزمن و بارهای کاری سنگین:

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض استرس ناشی از کار، می‌تواند به فرسودگی شغلی منجر شود. علی رغم اینکه جلوگیری از استرس ناشی از کار یک الزام قانونیست، اما حجم کاری مستمر و پرمخاطره که بر روی متخصصان منابع انسانی قرار می گیرد، این چالش ها را تشدید می کند.

 پل ارتباطی بین مدیریت و نیروی کار

متخصصان منابع انسانی مسئولیت سنگین تبدیل تصمیمات مدیریتی به برنامه های عملی برای نیروی کار گسترده را بر عهده دارند. این مسئولیت سطحی اضافی از پیچیدگی را به نقش آنها اضافه می کند.

علاوه بر این چالش‌های خاص در منابع انسانی، چندین موضوع کلی به ایجاد بحران بیشتر کمک خواهد کرد:

• مغایرت ها بین انتظارات و واقعیت ها می تواند منجر به تعارض و نارضایتی شود.
• عدم شناخت و قدردانی از تلاش های انجام شده می تواند انگیزه را کاهش داده و هماهنگی را مختل کند.
• انزوای شغلی، که با انجام اخراج ها تشدید شده و حس و حمایت جمعی را مختل می‌کند.
• ناهماهنگی ارزش‌ها، به ویژه در حرفه‌هایی که نیاز به همدردی و همراهی دارد (کارکنان مراقبت، پزشکان، مددکاران اجتماعی اما بدون احتساب منابع انسانی) بر رضایت شغلی و هدف تأثیر می‌گذارد.
• راهنمایی مکرر همکاران در مواجه با مشکلات و سختی های کار می تواند باعث ایجاد خستگی ابراز همدردی در شما شود.
• شرکت ها ممکن است با کمبود پرسنل روبرو باشند، در نتیجه با تقاضاهای فوری بیشتری برای استخدام و حفظ کارمندان بیش از هر زمان دیگری مواجه خواهند بود که این امر منجر به بار کاری دائمی بر پرسنل منابع انسانی خواهد شد.

 خستگی ناشی از همدردی

از آنجایی که سلامت جسمی و روانی جزئی از مسئولیت های منابع انسانی شده است، خستگی ناشی از همدردی به عنوان یک نگرانی واقعی بروز پیدا کرده است. در حالی که گفتگوها در مورد سلامت روان آسان تر شده است، فقدان حمایت، آموزش و توسعه مناسب برای مدیران جهت شرکت با اطمینان در این گفتگوها این چالش را تشدید خواهد کرد. متخصصان منابع انسانی اغلب خود را در موقعیتی هایی می یابند که به تماس همکاران برای کمک، به ویژه در موقعیت های ناراحت کننده پاسخ می دهند. این قبیل مسئولیت های مضاعف، فشار زیادی را بر متخصصان منابع انسانی وارد می‌کند، فشاری که به خصوص در طول همه‌گیری کرونا تشدید شد.

جالب اینجاست که منابع انسانی به عنوان متخصصان پیشرو در زمینه رفاه و سلامت روان در سازمان خود، اغلب آموزش و پشتیبانی ناکافی برای مدیریت این مسائل در سطح فردی را از خود بروز می دهند. علاوه بر این، آنها فاقد توسعه تخصصی برای ایجاد و اجرای طرح های سلامت روان و رفاه هستند.

خوشبختانه، سازمان‌ها در حال حاضر دریافته‌اند که ایجاد این اصول منجر به ایجاد فرهنگی خواهد شد که استعدادهای شغلی را جذب و حفظ خواهد کرد. کارمندانی که احساس شادی، مشارکت و انگیزه می کنند به بهبود عملکرد تجاری سازمان ها و شرکت ها کمک موثرتری خواهد کرد.

برای مقابله با بحران فزاینده منابع انسانی، چندین رویکرد در سطوح سازمانی، تیمی و فردی وجود دارد که باید همزمان با هم به کار گرفته شوند:

 سطح سازمانی

 حمایت همه جانبه از رهبران و مدیران، با تاکید بر راهبرد پاداش و شناخت، امر بسیار مهمی است. به همین منظور پیاده‌سازی سیستم‌های مؤثر برای مدیریت پیشگیرانه استرس مرتبط با کار ، همراه با پیشرفت‌های فرهنگی که سلامت و رفاه روانی را ارتقا می‌دهند، ضروری خواهد بود. در این راستا تجهیز مدیران برای ایجاد فرایندهای پیشگیرانه از استرس ناشی از کار و رسیدگی به نگرانی های کارکنان منجر به فرهنگ های کاری مثبت خواهد شد. نهادینه کردن گسترده‌تر این مسئولیت‌ها بین مدیران می‌تواند بار وارده بر منابع انسانی را کاهش داده و به پرورش و توسعه نیروی متخصص در زمینه‌های حیاتی مانند سلامت روان، رفاه یاری رسان باشد.

 سطح تیم

پرورش فرهنگ مراقبت جمعی در تیم ها، تشویق گفتگوهای باز در مورد تأثیرات شخصی ناشی از استرس و فشار کاری و حمایت های مورد نیاز، ضروری به نظر می رسد. ارزیابی‌های منظم ریسک های استرس، نه صرفاً به جهت برآوردن الزامات قانونی، بلکه به منظور جستجوی فعال فرصت‌هایی رشد و توسعه سلامت روانی و رفاه، لازم خواهد بود.

 سطح فردی

تشویق به آموزش در مورد فرسودگی شغلی، خستگی ناشی از همدردی ، افراد را توانمندتر خواهد ساخت. اولویت دادن به مراقبت دلسوزانه از خود، کاهش سطح استرس هم در محل کار و هم در خانه و رسیدگی به عوامل استرس زا گام های کلیدی هستند. کارمندان باید رفاه و سلامت روان خود را در اولویت قرار داده، زمانی را برای آن اختصاص دهند و در صورت احساس نیاز به دنبال کمک باشند. در دسترس بودن امکانات رفاهی و سلامت و استفاده از حمایت همکاران در محل کار و خانواده در خانه به رفاه فردی کمک خواهد کرد.

اتخاذ این رویکردها، استراتژی توانمند و برنده ایجاد خواهد نمود. با پرداختن به این مسائل، سازمان ها می توانند محیطی پر رونق را فراهم آورند که استعدادهای شغلی را جذب، حفظ و توانمند کند. کارمندانی که راضی، متعهد و با انگیزه هستند، نه تنها زندگی شخصی خود را بهبود خواهند بخشید، بلکه عملکرد تجاری سازمان را نیز تقویت می کنند. از طریق مداخله استراتژیک و اقدامات پیشگیرانه، می توان موج بحران فرسودگی شغلی در منابع انسانی را مهار کرده و به آینده ای روشن تر و پایدارتر برای همه دسترسی پیدا کرد.