غالب دانش آموزان سطحی از اضطراب را در دوران مدرسه و خصوصا در کلاس‌های درس تجربه می‌کنند، اما اضطراب زیاد می‌تواند منجر به مشکلات روحی و جسمی برای فرد شود و در انجام فعالیتهای روزمره وی در مدرسه اختلال ایجاد نماید. معلمان میتوانند با استفاده از”پرسشنامه اضطراب مدرسه این مولفه را در دانش‌آموزان اندازه‌گیری نمایند.
اضطراب مدرسه شامل ترس و نگرانی از رفتن به مدرسه است. پزشکان همچنین ممکن است آن را به عنوان فوبیا از مدرسه یا اجتناب از مدرسه مطرح کنند.
اگر چه احساس نگرانی در مورد شروع مدرسه یا رفتن به مدرسه جدید برای کودکان غیرمعمول نیست، کودکان مبتلا به اضطراب مدرسه نسبت به حضور روزانه احساس ترس و نگرانی شدیدی دارند. این می‌تواند در توانایی آنها برای رفتن به کلاس‌ها یا عملکرد خوب در مدرسه اختلال ایجاد کند.
اضطراب، حضور در مدرسه را برای بچه‌ها سخت می‌کند. همچنین ممکن است تشخیص آن سخت باشد. اضطراب را می‌توان با ناراحتی معده، ADHD یا حتی اختلالات یادگیری اشتباه گرفت همچنین انواع مختلفی از اضطراب ممکن است در مدرسه ایجاد شود. بچه‌ها ممکن است نگران همه چیز باشند، از جدایی از والدین در هنگام ورود به مدرسه گرفته تا صحبت کردن در کلاس تا احساس اینکه کارشان در مدرسه باید عالی باشد.
آموزگاران ممکن است فکر کنند یک کودک زمانی که بی‌قرار است یا نمی‌تواند روی درس تمرکز کند، ADHD دارد اما ممکن است این علایم مربوط به اضطراب باشد. برخی از بچه‌ها به خصوص بعد از تعطیلات تابستانی یا تعطیلات نمیخواهند به مدرسه بروند. این نیز می‌تواند اضطراب باشد. ایجاد عصبانیت در کلاس یا پرسیدن سوالات یکسان از دیگر راه‌هایی است که اضطراب در مدرسه نشان داده می‌شود.
اضطراب می‌تواند به شکل مشکلات جسمانی نیز ظاهر شود. کودکانی که اضطراب دارند سردرد و معده درد زیادی دارند. گاهی اوقات وقتی واقعا مضطرب می‌شوند، در تنفس مشکل دارند یا احساس می‌کنند قلبشان تند می‌زند.
امتناع از تحصیل یک تشخیص بهداشت روانی شناخته شده نیست. با این حال، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اشاره می‌کند که این علامت می‌تواند با چندین تشخیص دیگر مرتبط باشد، از جمله:
امتناع از مدرسه می‌تواند برای والدین یا مراقبان و همچنین معلمان و مدیران مدرسه چالشی باشد. گاهی اوقات مدیریت آن دشوار است و ممکن است نیاز به رویکرد تیمی داشته باشد.
کودکان می توانند با:
اضطراب جدایی: زمانی که کودکان نگران جدا شدن از والدین هستند. این بچه‌ها ممکن است در تعطیلات مدرسه و در طول روز با مشکل مواجه شوند.
اضطراب اجتماعی: زمانی که کودکان بیش از حد خودآگاه هستند، شرکت در کلاس و معاشرت با همسالان را برای آنها دشوار می‌کند.
لالی انتخابی: زمانی که کودکان در برخی مکان‌ها، مانند مدرسه در کنار معلم، به سختی صحبت می‌کنند.
اضطراب فراگیر: زمانی که کودکان نگران چیزهای مختلف روزمره هستند. کودکان مبتلا به اضطراب عمومی اغلب نگران عملکرد مدرسه هستند و میتوانند با کمال‌گرایی دست و پنجه نرم کنند.
اختلال وسواس اجباری: زمانی که ذهن کودکان مملو از افکار ناخواسته و استرس زا است. کودکان مبتلا به OCD سعی می‌کنند با انجام مراسم اجباری مانند شمردن یا شستن دست‌ها، اضطراب خود را کاهش دهند.
فوبیای خاص: زمانی که کودکان از چیزهای خاص، مانند ترس از حیوانات یا طوفان، ترس بیش از حد و غیرمنطقی دارند.
